1) Γενικές πληροφορίες για το Plexiglass
Το Plexiglass, όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται το ακρυλικό, είναι ένα διαφανές θερμοπλαστικό, που συχνά χρησιμοποιείται αντί του γυαλιού λόγω του ότι είναι ελαφρύτερο και ανθεκτικότερο από αυτό. Η επιστημονική του ονομασία είναι πολυμεθακρυλικό μεθύλιο (Poly methyl methacrylate ή PMMA). Γι' αυτό και συχνά ονομάζεται ακρυλικό γυαλί ή απλά ακρυλικό. Πρωτοδημιουργήθηκε το 1928 και διατέθηκε για πρώτη φορά στην αγορά το 1933 από την εταιρεία Rohm & Haas με το πατενταρισμένο όνομα Plexiglass. Από τότε πωλείται με πολλά διαφορετικά ονόματα όπως Lucite και Perspex αλλά στην ουσία πρόκειται για το ίδιο υλικό.
Το PMMA είναι μια φθηνότερη εναλλακτική των πολυκαρβονικών όταν οι απαιτήσεις σε δύναμη της εφαρμογής στην οποία θα χρησιμοποιηθεί δεν είναι μεγάλες. Επίσης το PMMA δεν περιέχει στη μοριακή του σύνθεση την επιβλαβή ουσία βινσφενόλη-Α και όταν καίγεται δεν παράγεται διοξίνη. Προτιμάται συχνά έναντι των πολυκαρβονικών επειδή κατεργάζεται ευκολότερα και είναι φθηνότερο αλλά σπάει κάτω από πίεση, ειδικά εάν χτυπηθεί με δύναμη και χαράσσεται πολύ ευκολότερα από το γυαλί.
2) Ιστορία του Plexiglass
Το πρώτο ακρυλικό οξύ δημιουργήθηκε το 1843. Το μεθακρυλικό οξύ που προέρχεται από το ακρυλικό οξύ δημιουργήθηκε το 1865. Η αντίδραση του μεθακρυλικού οξέος και της μεθανόλης έχει ως αποτέλεσμα τον εστέρα μεθακρυλικό μεθύλιο. Οι Γερμανοί χημικοί Fittig και Paul ανακάλυψαν το 1877 τη διαδικασία πολυμερισμού που μετατρέπει το μεθακρυλικό μεθύλιο σε πολυμεθακρυλικό μεθύλιο. Το 1933 ο Γερμανός χημικός Otto Röhm κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το όνομα Plexiglas.
To brandname Plexiglas® πλέον είναι κατοχυρωμένο από την εταιρεία E v o n i c I n d u s t r i e s όπως αναφέρεται στο site της (www.plexiglas.de/PRODUCT/PLEXIGLAS/EN/Pages/default.aspx)
Το 1936 ξεκίνησε η πρώτη εμπορικά βιώσιμη παραγωγή ακρυλικού γυαλιού ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου το ακρυλικό γυαλί χρησιμοποιήθηκε σε περισκόπια υποβρυχίων, ανεμοθώρακες, τέντες και πυργίσκους για αεροπλάνα.
3) Είδη Plexiglass
Υπάρχουν διάφορες ποιότητες plexiglass στην αγορά με κυριότερα τα χυτά (cast) και τα εξελασμένα (extruded).
H κάθε μία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Γενικότερα αποδεκτό είναι ότι τα χυτά έχουν καλύτερες ιδιότητες γι' αυτό και η τιμή τους είναι ελαφρά υψηλότερη.
Στην αγορά κυκλοφορούν κατά κύριο λόγο σε φύλλα, σε πάχη που κυμαίνονται από 2 χιλ έως και 200 χιλ. Ακόμη υπάρχουν ράβδοι στρογγυλής και τετράγωνης διατομής καθώς και σωλήνες.
4) Κατεργασία του Plexiglass
Η κατεργασία του plexiglass είναι σχετικά εύκολη. Κόβεται χρησιμοποιώντας μια πλειάδα από τρόπους:
1. Με ειδικά κοπίδια τα οποία με επαναλαμβανόμενα περάσματα αφαιρούν μια μικρή ποσότητα υλικού και στη συνέχεια ασκώντας πίεση το υλικό σπάει κατά μήκος της κοπής. Ο τρόπος αυτός είναι πανομοιότυπος με την κοπή του γυαλιού όπου όμως χρησιμοποιείται εργαλείο με κεφαλή από διαμάντι. Μεγάλη προσοχή απαιτείται όμως γιατί η σπασμένη ακμή είναι εξίσου κοφτερή με μια ακμή από σπασμένο γυαλί.
2. Με ηλεκτρικά εργαλεία κοπής : σέγα, δισκοπρίονο, σοκοροκόφτη, φαλτσοκόφτη, παντογράφο. Προσοχή απαιτείται στην επιλογή του κοπτικού εργαλείου. Ειδικά όταν χρησιμοποιείται δίσκος χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην γεωμετρία των δοντιών του ώστε να υπάρχει σωστό φινίρισμα κατά την κοπή και να μην δημιουργούνται σπασίματα στο κάτω μέρος της κοπής.
3. Με laser.
Με την ευρεία διάδοση των κοπτικών laser κατέστη δυνατή η έυκολη και σε οποιοδήποτε σχήμα κοπή των πλαστικών υλικών χωρίς να υπάρχουν ρινίσματα, τα οποία είναι συχνά υπαίτιοι για γρατζουνιές, αλλά και με φινίρισμα γυαλισμένο που δεν απαιτεί περεταίρω επεξεργασία. Κατά την κοπή με laser το σημείο του υλικού που δέχεται την ισχύ της ακτίνας laser εξαχνώνεται χωρίς να αφήνει υπολείματα.
Το plexiglass όταν κόβεται με μηχανική κατεργασία ασπρίζει κατά μήκος της ακμής κοπής και πιθανόν να είναι απαραίτητο το γυάλισμά της. Αυτό μπορεί να γίνει με τρίψιμο με γυαλόχαρτα μικρής κόκκωσης και κατόπιν με ύφασμα, με θέρμανση ή με γυάλισμα με διαμάντι.
Το plexiglass μπορεί να κολληθεί χρησιμοποιώντας κυανοακρυλική κόλλα (τη γνωστή κόλλα στιγμής), με ζέσταμα σε θερμοκρασία γύρω στους 1600C, κατά το οποίο η προς κόλληση επιφάνειες λιώνουν και ενώνονται μεταξύ τους ή χρησιμοποιώντας διαλύτες όπως δι- ή τριχλωρομεθάνιο για να διαλυθούν τα πλαστικά κατά μήκος της ακμής επαφής, να ενωθούν και μετά να στερεοποιηθεί η ένωση δημιουργώντας μια σχεδόν αόρατη κόλληση. Οι γρατζουνιές (κάτι από το οποίο πάσχει το plexiglass) διορθώνονται με γυάλισμα ή με ζέσταμα της επιφάνειας του υλικού.
5) Χρήσεις του Plexiglass
Οι χρήσεις του είναι πραγματικά άπειρες. Μπορεί κάποιος να το συναντήσει σε διακοσμητικές εφαρμογές, στην ορθοπεδική χειρουργική, στην κατασκευή οπτικών ινών και στην προστασία από ακτινοβολία.
ΠΗΓΗ: Όλες οι παραπάνω πληροφορίες καθώς και οι εικόνες έχουν αντληθεί από τον ακόλουθο σύνδεσμο της wikipedia.